De kern van mediation

Wanneer mensen mij benaderen voor de mogelijkheid van een mediation, geef ik ze gerust even de tijd om hun emoties te ventileren. Een mediation doe je niet zo maar, er spelen vaak heftige gevoelens. En die moeten de ruimte krijgen. Dat geldt ook voor de kennismaking die erop volgt: in een vertrouwelijke omgeving kunnen mensen kwijt wat ze willen: hun verhaal, hun boosheid, verdriet, onbegrip, die informatie blijft veilig bij de mediator en het lucht vaak enorm op. Mensen kunnen dan vaak met wat meer rust en vertrouwen de mediation zelf starten, de heftigheid is er vaak al wat af. Worden we niet allemaal graag echt gehoord en begrepen? Dat help ons om weer grip te krijgen op onszelf en de situatie waarin we ons bevinden.

Soms denken mensen dat de mediationtafel de plek is waar je legitiem helemaal los kunt gaan op de ander. Nou zal ik de laatste zijn die mensen tijdens een mediation wil verbieden om hun hart te luchten en te zeggen wat ze te zeggen hebben. Je wilt nu eenmaal je ei kwijt en zeggen waar het op staat. Toch zal ik als mediator tijdens het gesprek proberen mensen anders te laten praten met elkaar en luisteren naar elkaar.

Met elkaar ruziën is vaak al genoeg gebeurd, bij mediation gaat het juist om komen tot een oplossing voor de problemen die zijn ontstaan. Als mediator probeer je het zelfoplossend vermogen van betrokkenen aan te spreken. Uiteindelijk gaat het erom dat mensen kunnen gaan verwoorden wat ze pijn doet, wat ze boos maakt, wat dat met ze doet. Dus niet zozeer de ander aanvallen, als wel proberen bij jezelf te blijven. Wanneer je op die manier het gesprek met elkaar kunt aangaan (en het is mijn taak als mediator vooral om dit te bevorderen en te helpen verwoorden en te helpen ontvangen en begrijpen), pas dan onstaat er echte ruimte voor begrip, acceptatie en oplossingen.