Mediation of therapie?

Vaak wordt mij de vraag gesteld bij een eerste kennismaking of de kwestie waar het om gaat zich nu eerder leent voor mediation, of juist voor therapie. Het antwoord daarop is niet altijd even gemakkelijk, aangezien er vaak geen harde scheidslijn is.

Het beantwoorden van deze vraag is altijd het zoeken naar de behoefte die er leeft bij de cliënt. Want niet voor elke vraag is mediation de beste oplossing. Is sommige gevallen is een vorm van therapie een beter antwoord.

Mediation is altijd toekomstgericht en oplossingsgericht, hoewel elk conflict een geschiedenis kent. Ook bij mediation is het belangrijk dat er ruimte is voor die geschiedenis en voor het bespreken van feiten, ervaringen, patronen en emoties die met die geschiedenis samenhangen. Om vervolgens de vertaalslag te maken naar de vraag: hoe nu verder met elkaar om uit het conflict te geraken. Niet zelden worden concrete afspraken gemaakt, soms zelfs vastgelegd. Mediation is meestal kortdurend.

Therapie is doorgaans uitdrukkelijker en langduriger gericht op het verleden en de gebeurtenissen, processen en patronen uit dat verleden. Alsmede op de verwerking daarvan. Therapie is in veel gevallen een langduriger traject, gericht op genezing en herstel.

Het is belangrijk voor de mediator om bij de kennismaking samen met de cliënt uitdrukkelijk stil te staan bij het meest passende traject. Hoewel er veel raakvlakken zijn, een mediator is (doorgaans) geen therapeut, en moet ook niet proberen dat te zijn.

Een goede mediator verwijst door waar dit in het belang is van de cliënt.