Nederland in de brand

De rellen zoals die na het instellen van de avondklok op grote schaal zijn losgebarsten in heel Nederland, vervullen nagenoeg iedereen met afschuw. Het doet pijn om te zien hoe alles wordt vernield. Het is bijna onverteerbaar hoe een stel raddraaiers winkels plunderen, de boel in brand steken en politiemensen naar het leven staan.

Ze zouden ze allemaal...tja een mediator is ook maar een mens. Ik zal maar niet opschrijven wat ik allemaal gedacht heb toen ik avond na avond de vernietigende beelden zag. Ook uit de wijk in Tilburg waar ik ben opgegroeid. Ze komen aan mijn mensen, aan mijn stukje vertrouwde omgeving die me dierbaar is. Ik woon daar niet meer. Wat moeten de mensen wel niet voelen die dat wel doen? Pisnijdig maakt het me.

Wanneer ik er als een mediator naar kijk, dan kijk ik anders. Dan ga ik op zoek naar het antwoord op de vraag wat er nodig is om dit te doen stoppen. Wat de ander nodig heeft om te stoppen met de waanzin, met het pijn doen. Dan geldt ook in deze heftige conflictsituatie: gooi geen olie op het vuur, daag niet uit, bezig niet dezelfde geweldvolle taal, ga niet schelden, vloeken of tieren. Het is zo begrijpelijk, maar het helpt niks. Daar is nog nooit een conflict mee opgelost. Het lucht hooguit even op.

Zoals in elk conflict dat je uiteindelijk wilt oplossen geldt ook hier: vertel wat het met je doet, stel je regels en je grenzen, wees duidelijk in wat je verwacht en zoek het contact, luister goed, maak betrokkenen rond de daders medeverantwoordelijk, spreek de daders aan, raak ze in hun hart (ja ook zij hebben een hart, vraag maar aan hun oma).

Zet alles in het werk om ze te bereiken en om ze te vermenselijken, zeker ook wanneer deze rellen weer voorbij zijn. Liever vandaag dan morgen.